شاخص دیگر اهمیت دادن به نماز و عبادت خالصانه برای شیعیان از منظر امام صادق مطرح می شود:

13- بندگی و توجه به نماز

بندگی و عبودیت اساسی ترین هدف خلقت انسان است. هدفی که بالاتر از همه چیز هست به گونه ای که حتی از مقام نبوت هم بالاتر است. اگر با دقت بنگریم ، خواهیم فهمید که چرا در تشهد نماز می گوییم : اَشهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُه وَ رَسُولُهُ یعنی فضیلت و برتری بندگی بر رسالت

«عبد» به انسانی گفته می شود كه سر تا پا تعلّق به مولا و صاحب خود دارد؛ اراده اش تابع اراده ی او، و خواستش تابع خواست اوست؛ در برابر او خود را مالك چیزی نمی داند و در اطاعت او سستی به خود راه نمی دهد.

عبودیت و بندگی کامل آن است که انسان جز به معبود واقعى یعنى کمال مطلق نیندیشد، جز در راه او گام بر ندارد، و هر چه غیر او است فراموش کند، حتى خویشتن را؛ یکی از مصادیق عبادت و بندگی نماز است و آنجا که پیشوای شیعیان امام صادق عليه السلام محبوبیت بنده را در مراقبت در نماز باز می شمرد و می فرمایند :

اَحَبُّ الْعِبادِ اِلَى اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ صَدوقٌ فى حَديثِهِ مُحافِظٌ عَلى‏ صَلاتِهِ

محبوب‏ترين بنده نزد خداى عزوجل كسى است كه راستگو و مراقب نمازش باشد. (امالى صدوق، ص 371، ح 467)